Τὰ μαῦρα κούτσουρα

Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ:
http://papadiamandes.files.wordpress.com/2010/07/maura_koutsoura.pdf

στο διήγημα αυτό ο Παπαδιαμάντης περιγράφει με τον ανεπανάληπτο τρόπο του την δραματική ιστορία ενός προπάππου του, του Αλυπίου Δημητριάδη, ο οποίος διετέλεσε Ηγούμενος της Μονής Ευαγγελιστρίας στη Σκιάθο, από το 1822-1829.

Παραθέτω και ορισμένα συμπληρωματικά στοιχεία της οικογενείας Δημητριάδη-Επιφανιάδη:
Αλύπιος Δημητριάδης Ιερομόναχος. +1829
Πρεσβύτερος υιός του προεστού της Σκιάθου Δημητράκη Οικονόμου και της συζύγου του, Σάρας (όχι Αρετής)
4ος Ηγούμενος της Μονής Ευαγγελιστρίας Σκιάθου κατά τα έτη 1822-1829. Διακρίθηκε για την αρετή και την ασκητική του διαγωγή καθώς και για τη μεγάλη εργατικότητά του. Επίσης, υπήρξε φίλος του στρατηγού καρατάσου και εβοήθησε πολύ στους αγώνες τις Εθνικής Παλιγγενεσίας. Εκοιμήθη το 1829.

Επιφανιάδης Διονύσιος Ιερομόναχος. 1802-1887 Ο Γέροντας ή Λογιώτατος.
Υιός του Διδασκάλου του Γένους Επιφανίου Δημητριάδη (+1825), ο οποίος και αυτός επωνομάζετο Λογιώτατος. Τέκνα του Επιφανίου και της Ουρανίτσας του Θωμά Κουμπή ήταν: Θωμάς, Δημήτριος-Διονύσιος, Σάρα, Αρετή, Ουρανία (επωνομαζόμενες κατ’ακολουθίαν «Λεωτατίνες»).
Η Αρετή-Αρετίτσα είναι η γιαγιά των διηγηματογράφων Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη και Αλεξάνδρου Μωραϊτίδου.
Ο Διονύσιος Επιφανιάδης εγεννήθη εις Σκιάθον το Πάσχα του 1802 και ωνομάζετο κατά κόσμον Δημήτριος. Εξεπαιδεύθη κοντά στον εν Πάρῳ γέροντα Κυριλλάκη τον Κολλυβά και εγένετο μικρόσχημος μοναχός μετονομασθείς εις Δανιήλ.
Εδίδαξε την ελληνικήν φιλολογίαν εις Σκιάθον και Πάρον.
Απεσύρθη (1833) εις την Μονήν Αγ.Παντελεήμονος του Αγ. Όρους όπου εγένετο μεγαλόσχημος μοναχός, μετονομασθείς εις Διονύσιον και εχειροτονήθη ιερεύς. Εκλήθη εις Κωνσταντινούπολιν, ως σύμβουλος των πατριαρχών Γρηγορίου ΣΤ' (1835-1840) και Ανθίμου Δ' (1840-1841, 1848-1852). Επέστρεψεν εις Σκίαθον (1849) και ίδρυσε Μονήν, αλλά συλλαμβάνεται (1852) ως δήθεν συνεργάτης του Παπουλάκου και εξορίζεται. Ο ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης [ή μάλλον ο υιός του Ανρέα, ο Αθανάσιος] τον έγκαθιστα εις Υδραν (1862), όπου εκλέγεται Ηγούμενος της Μονής Προφήτου Ηλιού.
Ο καθηγητής και επίσκοπος Σύρου Αλέξανδρος Λυκούργος δια νυκτός τον μεταφέρει εις Σύρον σύμβουλόν του και πνευματικόν (1868-1882).
Τέλος εγκαθίσταται εις Σκίαθον και παραμένει μέχρι του θανάτου του (1882-1887). Εκεί ίδρυσε τις Μονές Παναγία η Κουνίστρα (ανδρών) και Τιμ. Προδρόμου (γυναικών). Ακολουθώντας τις αντιλήψεις των Κολλυβάδων, υπήρξε τύπος αυστηρού, ευσεβούς, δραστήριου και λόγιου μοναχού, συνέβαλε στήν πνευματική αναγέννηση των νήσων του Αιγαίου, ενίσχυσε δε πνευματικώς τους διηγηματογράφους Αλέξανδρον Μωραϊτίδην και Αλέξανδρον Παπαδιαμάντην. Γενικώς, ενηρμόνισε την γραμματικήν μόρφωσιν προς την Ορθόδοξον ευσέβειαν και Παράδοσιν, έκρινε δε με αυστηρότητα την δημοσίαν ζωήν της Νεωτέρας Ελλάδος.
βλ. Θρησκ. και Ηθ. Εγκυκλοπαίδεια. 5, 800